Życie praktyczne zawsze wydawało mi się najmniej wygodnym rodzajem samobójstwa.

 Dla człowieka niedojrzałego znamienne jest, że pragnie on wzniośle umrzeć za jakąś sprawę; dla dojrzałego natomiast – że pragnie skromnie dla niej żyć.

 (...)wystarczy trochę obrotności i ogromne pragnienie wiedzy, aby dokonać w życiu wielkich rzeczy.

 Wypowiedziana czy nie, myśl istnieje i ma swoją moc.

 (…) niezwykłość wydarzenia nie świadczy o tym, że nie może ono zaistnieć.

 Życie jest jedno i krótkie, a płaci się za nie wiecznością...

 Pozostaje z pustym kieliszkiem i czymś trudniejszym do napełnienia w środku. Czuje się już tylko nawozem pod roślinę, jaka często przekwita na grobie zwiędłej miłości. To rzadka roślina, a nazywa się szczęście.

 Wczesny ranek. Wyruszyć o świcie. Podróżować dookoła, wyprzedzając słońce, ukraść mu cały dzień. Robić tak bez końca i nie starzeć się ani o dzień

 W tej chwili nie wierzę absolutnie w nic i nie mam żadnej nadziei.

 Prędzej czy później przekracza się granicę między przyjaźnią a miłością. A wtedy koniec. Nieszczęśliwie zakochanemu pozostaje tylko cierpienie i chłód ze strony partnera.

 Każdy człowiek z twórczym usposobieniem musi pragnąć zmian.