Życie praktyczne zawsze wydawało mi się najmniej wygodnym rodzajem samobójstwa.

 Przewodnią myślą mego życia jest on. Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po porostu nic wspólnego.

 Człowiek już taki jest, że choćby nie wiem dokąd pojechał, zostanie tylko sobą.

 Tylko dzięki bólowi człowiek może dorastać - mówił - ale bólowi trzeba stawić czoło. Kto umyka przed tym, albo użala nad sobą, skazany jest na porażkę.

 Możemy zaprzeczyć, że mieliśmy przeszłość,
ale nie możemy uciec przed jej bólem,
bo przeszłość jest jak mówiący cień,
który zawsze dotrzymuje nam kroku,
idzie z nami aż po grób.

 "(...) niczego nie żałuję, nic nie straciłem, teraz właśnie czuję, jakbym zyskał normalne życie wypełnione drobiazgami, które miałem kiedyś za nic, a teraz wiem, że mogą być źródłem zadowolenia..."

 I choć naprawdę nigdy ze sobą nie rozmawiali, zawsze dokładnie wiedziała, co on by powiedział.

 Myśliwy czasem staje się zwierzyną, zwłaszcza, gdy powieje przeciwny wiatr.

 Piekło jest puste.
Wszystkie diabły są tu.

 Bierze wilk i liczone owce.

 Kiedy wszyscy są wariatami, nikt nie jest wariatem...