Kto żyje w męczarni, jest jakby umarły.

 Każdy dzień ciągnie się przez całe wieki, co jest dziwne, ponieważ dni – w liczbie mnogiej – mijają w pędzie.

 Spokój powraca dzięki prostym przyjemnościom.

 
Swoich myśli i uczuć nie wolno spieniężać.

 Głupio rezygnować z leczenia tylko dlatego, że zastrzyki są bolesne.

 
Miłość zawsze mówi więcej o tych, którzy ją odczuwają, niż o tych, którzy są jej obiektem.

 Każdy gdzieś jest, prawda?

 Czas stoi, my biegniemy.

 Może warto zrezygnować z dobra, jeśli dzięki temu niszczy się także zło.

 Taka walka do końca to jest to. Choćby się było z góry skazanym na przegraną.

 Trudno ufać komukolwiek, gdy wszyscy wokoło zawodzą.