Wielu ludzi musi zachorować, by zdać sobie sprawę z cudowności ...

 Nic nie izoluje człowieka bardziej niż jego własna przeszłość.

 Góra z górą się nie zejdzie, a człowiek z człowiekiem zawsze.

 Nie przejmuj się, nie ma tu nic gorszego niż my sami.

 Prawda jest jak przykrótki koc, pod którym marzną stopy.

 ... wciąż wierzyłem w piekło; to istnienia nieba nie byłem już pewien.

 Jeśli jakaś dłoń ma miejsce w drugiej dłoni, to właśnie jest przyjaźń.

 Mdłe światło płynące zza okna padało na łóżko, gdzie leżały ograbione, odarte z majestatu śmierci zwłoki człowieka, przy którym nikt nie czuwał, którego nikt nie opłakiwał.

 Depresja to więzienie, do którego mamy klucz, tylko nigdy nie chce nam się go szukać.

 Jestem Polakiem – więc mam obowiązki polskie.

 Zawsze widzimy tę najlepszą z dróg, wybieramy jednak tę, do której przywykliśmy.