Przepraszam, stary. Nie chciałem cię zabić.

 Trzeba być imbecylem by móc docenić imbecyli, częścią stada by docenić stado.

 Ból nie znika. Gromadzi się. Jak śnieg. A przebaczenie to słońce, które go topi.

 - Wiem, że mnie nienawidzisz, powiedziała staruszka.
Na te słowa Lizzie wybuchnęła śmiechem
- O, tak, miła pani. Bez wątpienia.
- To nic, dziecino. Przynajmniej zawsze
będziesz mnie nosić w sercu.

 Mam wiarę. Tylko nie jestem pewien, w co wierzę.

 Ku czemu idziemy? A mnie się zdaje, że do niczego nie idziemy. Zawsze tylko jesteśmy w drodze.

 Żaden człowiek nie wie, co leży za rzeczywistą śmiercią.

 ...sukces to zazwyczaj coś, co nie pochodzi od artysty, lecz od publiczności.

 Kosmos bezsenności jest wielowarstwowy i literacki.

 W każdym człowieku tkwi orzeł i reszka.

 Chciałem walczyć o miłość , a teraz musze walczyć o przyjaźń .