Chodź chlebie, zjem ciebie.

 [...] przyjaźń, tak jak miłość i jak róże, może mieć kolce.

 Czasem sama się w sobie nie mieszczę.

 W życiu są chwile, które nic nie znaczą, i takie, co znaczą dużo, i jeszcze parę, tak z dziesięć, kiedy wszystko wisi na włosku.

 A w serce moje wstąpił wiatr i tam on zamieszkał, i szumi.

 Samobójstwo jest największym sukcesem eksportowym węgierskiej kultury.

 Bo jestem tak duży jak to co widzę, a nie taki, ile mam wzrostu.

 Chodź ze mną, mamy czas do końca świata.

 Świat jest taki wielki i tak łatwo się w nim zagubić…

 Zaprzeczanie jest jak Wersal – wyjątkowo trudne w utrzymaniu.

 Nie chcę cię martwić, ale życie nigdy nie jest proste. Jest porąbane, a potem się umiera.