Dobranoc słodki książę, zaśnij przy śpiewie diabłów.

 Padał z nóg, a to, że żył, wynikało wyłącznie z przyzwyczajenia.

 W oczach tkwi siła duszy.

 Człowiek jest niczym, cieniem wchłanianym przez cień.

 Ufność niewinnych jest największym darem dla kłamcy.

 Ileż niedoli mogą zawierać takie dwie małe plamki, tak małe, że można je zakryć kciukiem, oczy ludzkie.

 Bywa, że plan bogaty, a skutek ubogi, od zamiaru do rzeczy jest ładny szmat drogi.

 Przyzwyczajony jestem do zdobywania tego, czego chcę, Anastasio - mówi. - Na wszystkich polach.

 Łatwiej mówić pewne rzeczy, kiedy nie widzi się swoich twarzy.

 Nadzieja jest najokrutniejszą z kochanek i potrafi zmiażdżyć ci serce niczym styropianowy kubek.

 Kto ziarno sieje, ten przed burzą zwieje.