Bóg i diabeł są u władzy; są nie tylko ideą, ale też egzystencją. Bóg jest cel, a diabeł jest drogą.
Errare humanum est, sed in errare perseverare diabolicum. Błądzić jest rzeczą ludzką, ale uporczywe trwanie w błędzie jest diabelskie.
Errare humanum est, perseverare autem diabolicum, et tertia non datur – Błądzić jest rzeczą ludzką, upierać się przy błędzie jest rzeczą diabelską, a trzeciej drogi nie ma.
Errare humanum est, perseverare autem diabolicum, et tertia non datur. Błądzić jest rzeczą ludzką, upierać się przy błędzie jest rzeczą diabelską, a trzeciej drogi nie ma.
Errare humanum est, sed perseverare diabolicum. To znaczy, że błądzić jest rzeczą ludzką, ale trwać w błędzie jest diabelskie.
Errare humanum est, sed perseverare diabolicum. To znaczy, że błądzić jest rzeczą ludzką, ale uporczywe trwanie w błędzie jest już rzeczą diabelską.
Nie taki diabeł straszny, jak go malują. Człowiek zawsze widzi wrogów groźniejszych, niż są naprawdę.
Errare humanum est, perseverare diabolicum, sed in errando saepe est voluptas – Błądzić jest rzeczą ludzką, upierać się przy błędzie – diabelską, ale w błędzie często jest przyjemność.
- Idź do diabła!
- A w którą to stronę?
Wszelkie urozmaicenia w historii można przypisać jedynie Bogu i diabłu.
Najsprytniejszym posunięciem diabła jest to, że przekonał ludzi, że nie istnieje.
Gdy diabeł się zestarzeje, chce zostać mnichem.