Błagam Cię, wysyłaj mi książki, bo to dla mnie jak ...

 Bez przerwy pić też się nie da, więc się dokształcam.

 Prawo serii. Jak się wali, to wszystko naraz. Podobno tak właśnie działa.

 Na pierwszej randce spytałam, co we mnie widzi. Odpowiedział: "Swoją przyszłość".

 Miała racje. Dlaczego ona zawsze miała rację na swój własny, przedziwny sposób?

 Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.

 Smuciła się, że będzie tęsknić za nim każdego dnia aż do śmierci. I płakała nad sobą i zmianami, które w niej zaszły, bo czasami nawet zmiana na lepsze jest jak mała śmierć.

 Boże! zastopuj czas, zrób format, zbuduj świat jeszcze raz,
może poświęć ponad tydzień, bo ten burdel ciężko zmienić na ład

 - Z kim pan rozmawia?
- Nie rozmawiam. Monologuję. Przywilej pijaka.

 Dalej, nie pozwól umrzeć konwersacji.
Powiedz cokolwiek, wystarczy, że będziesz mówił.

 Fale paradoksu rozlewały się po morzu przyczynowości.