Wszystko jest w człowieku paradoksalne, wiadomo.

 Istnieje ogromna przepaść między teorią a praktyką.

 Tak trudno mi zachowywać się właściwie, gdy jestem przy tobie.

 Nie jestem już młodzieńczo naiwna, by uważać, że mamy prawo oczekiwać wyłącznie superszczęścia i spełnienia. Wydaje mi się, że życie jest po prostu poligonem, wspaniałą szkołą. Jestem nawet na takim etapie, że chyba nie chciałabym doświadczać wyłącznie momentów przepełnionych szczęśliwością. Mogłabym wtedy przestać rozumieć, czym ona jest.

 Nie ma niczego za darmo, płaciłem też za miłość.

 Oblicze jest niczym płótno, na którym zdarzenia odciskają swój ślad.

 ...wiedza to władza.

 Pomóż wspomóż dopomóż wyjątku czuły
odeprzeć tłumne armie reguły.

 Czyż to nie ironiczne, że moje rany tak strasznie wyglądają, a jednak są znacznie mniej bolesne i groźne niż te niewidzialne, które ty w sobie nosisz.

 Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi.

 Ludzie zawsze myśleli o jutrze. Ja w to nie wierzyłem. Bo jutro nie myślało o nich. Nawet nie wiedziało, że są.