Wszystko jest w człowieku paradoksalne, wiadomo.

 Nigdy niczego nie żałuj.
Nigdy nie dyskutuj o stratach(...).

 Nic nie izoluje człowieka bardziej niż jego własna przeszłość.

 W zasadzie samotny, od czasu do czasu utrzymywał jednak stosunki z innymi ludźmi.

 Istna wariatka ze mnie. Ale cóż na to poradzę! Sądzę, że wyleczy mnie dopiero małżeństwo. Podobno w ogóle działa na ludzi trzeźwiąco.

 Dorastać, to znaczy popełniać błędy, ale nie można bać się żyć.

 Jak tu żyć z czułym sercem na takim świecie?

 O, jakie dziwne formy może przybierać szaleństwo ludzi zdrowych!

 Nawet cudze szczęście zaczęło mnie wkurzać.

 Nigdy nie przypuszczałem, że będę musiał krzywdzić innych ludzi, żeby móc żyć.

 Największym skarbem człowieka są myśli jego serca.