Wszystko jest w człowieku paradoksalne, wiadomo.

 Życie jest jak nudna sztuka teatralna - kończy się zaśnięciem.

 Spójrz na swoje życie przez pryzmat mitów.

 Ludzi można zrozumieć tylko wtedy, gdy się zna ich przeszłość.

 Byli dziećmi czasu pogardy. I tylko pogardę mieli dla innych.

 Gdy człowiek ma przy sobie książkę, nigdy nie jest sam, nieprawdaż?

 I co z tego, że człowiek marzył? Nie bój się, życie odbierze ci te twoje marzenia.

 Jedyną rzeczą gorszą od tego, że o nas mówią, jest to, że o nas nie mówią.

 Niewysłowiona różnica dzieli samotność od posiadania jednego choćby sojusznika.

 Słuchaj, chłopcze, Jezusa! Nie wzbogacisz się nigdy, ale nie będziesz czuł się ubogi!

 Nie ma nic gorszego, jak kiedy zamieszaniu ulegnie umysł prosty i nieskomplikowany.