To prawie samobójstwo, tyle że normalne samobójstwo jest szybsze.

 Życie to tylko seria zdarzeń.

 Opowiedziałbym wam tę historię do końca, ale boję się porzygać.

 Walka jest potwierdzeniem istnienia.

 Mam tak wiele, a uczucie do niej pochłania wszystko; mam tak wiele,
a bez niej wszystko staje się niczym.

 Miłość. Jest tak bliska nienawiści, że niemal nie do odróżnienia.

 Niektórzy mają dwie kochające mamy, a inni chcieliby mieć przynajmniej jedną.

 Smuciła się, że będzie tęsknić za nim każdego dnia aż do śmierci. I płakała nad sobą i zmianami, które w niej zaszły, bo czasami nawet zmiana na lepsze jest jak mała śmierć.

 W moim życiu nic nigdy nie zblakło z czasem i nie zajęło pośledniego miejsca w katalogu osiemnastoletnich doświadczeń. Wspomnienia trwały przy mnie, mój mózg zawalały żywe obrazy, posegregowane jak fotografie i stare suknie w komodzie babci. Nie byłam jedynie szaloną kobietą na strychu - byłam również tym strychem. Przeszłość otaczała mnie
ze wszystkich stron.

 Zabić się, ponieważ jestem tym, kim jestem - zgoda; ale nie dlatego, że, dajmy na to, cała ludzkość napluła mi w twarz.

 Człowiek mniej cierpi, kiedy w coś wierzy.