Jego słowa były jak jasne promyki nadziei, przebijające się przez ...
Jego słowa były jak jasne promyki nadziei, przebijające się przez mgłę
depresji i żalu, ogarniających jej duszę. Dzięki nim nagle
wszystko stało się jasne.
Udostępnij:
Inspiracje:
Ojcowie powinni się przed synami spowiadać, jeśli pamięć ma trwać.
Człowiek potrzebuje miejsca, do którego mógłby należeć. Mniej lub bardziej.
Może właśnie na tym polega odwaga - kiedy człowiek już o nic nie dba.
Na tym polega rzeczywistość. To sen, jaki śnią wszyscy razem.
Nie jestem biedny jestem jaki jestem.
Czy to nie dziwne, że dławi mnie żal, ponieważ inna ludzka istota nie zwróciła w moją stronę swych oczu?
Kiedy człowiek ulega sile własnej pamięci, jego ciało zamienia się w widmo dawnych przeżyć, które straszy samo siebie, powtarzając gesty i zachowania swoich młodszych wcieleń.
To za tę kobietę z pustką w
oczach gotów byłbym umrzeć.
Charakter człowieka najlepiej określa się przez to, co uznaje on za śmieszne.
Korzystaj z dnia, jak najmniej ufając przyszłości.