Najciemniej jest tuż przed wschodem słońca

 Jestem jednocześnie za bardzo i zarazem nie dosyć.

 Dzięki gwiazdom czułam się jak normalny człowiek.

 Moją głowę zaczęły wypełniać obszary nicości. Pozostały w niej do dziś.

 Wiele tracimy wskutek tego,
że przedwcześnie uznajemy coś za stracone.

 A potem znów powiem Ci, że możesz mi ufać. I to nie jest tak, że już nie lubię Cię słuchać.

 To była wolność. Utrata całej nadziei była wolnością.

 Piekło ma swoją cenę.

 Znowu błędna interpretacja!
Po prostu nie umiała stawić czoła rzeczywistości.

 Oplatam się ciasno ramionami, aby nie rozpaść się na kawałki.

 Ale ty sprawiłaś, że zależy mi na tym, by mieć swoje miejsce.