Jestem ateistą... dzięki Bogu!

 Nic nie jest tak złe ani tak dobre jak myślimy. Nic nie jest ostateczne.

 Prawdą jest to, co boli.

 Skromność jest dla świętych i nieudaczników. Ja nie jestem ani jednym, ani drugim.

 Ciemności boimy się tylko dlatego, że nie wiemy, co w niej jest.

 Siedzieli na łóżku w milczeniu, które było najbardziej szczere, bo w odróżnieniu od słów nie niosło kłamstwa.

 Ten, kto posiądzie umiejętność władania własnym umysłem, może objąć w posiadania wszystko inne, do czego ma słuszne prawo.

 Ta cisza nie była milczeniem, a tym bardziej nie była spokojem.

 Nie jesteśmy dziećmi [...] Nie wierzymy w bajki. A gdyby nawet, to kim byśmy byli? Przecież nie księciem i śpiącą królewną. Ja swoim ofiarom odcinam głowy nożem, a Anna rozrywa im ciała i łamie kości jak suche gałązki. Bylibyśmy smokiem i złą czarownicą. To jasne.

 Wybaczając, stajemy się gotowi
do tego, by pozwolić sobie i innym na bycie po prostu ludźmi.

 Wiedza bowiem przynosi ból.