Świat przeszkadza mi w życiu.

 Nie ma na świecie uczucia bardziej desperackiego niż miłość rodziców.

 Rzadkie widywanie ludzi pozwala przypisywać im wszystkie możliwe doskonałości.

 Życie jest zbyt krótkie, by tracić przyjaciół.

 Drżała tam nuta śmiechu, ale śmiechu straszliwszego niż smutek, obojętnego jak uśmiech sfinksa, zimnego jak zamróz na drzewach, śmiechu, który miał w sobie grozę nieomylności.

 Słyszałem bowiem, że nic tak nie leczy melancholii, jak oglądanie map.

 Czy nie dosyć już kłamstw, krętactw, niekompetencji, pazerności, czy Ty naprawdę nie boisz się Boga, Lechu?

 Inteligentny człowiek, będąc w obcym mieszkaniu, powinien najpierw obejrzeć książki, a potem dopiero resztę.

 Najszlachetniejszych czynów dokonuje się z miłości.

 Mój Boże, jakie wszystko jest dzisiaj dziwne. A wczoraj jeszcze żyło się zupełnie normalnie. Czy aby nocą nie zmieniono mnie w kogoś innego? Bo, prawdę mówiąc, czuję się jakoś inaczej. Ale jeśli nie jestem sobą, to w takim razie kim jestem?

 Gdy tylko człowiek staje się
w czymś mistrzem, winien zostać uczniem w czymś innym.