Myśl stanowi wielkość człowieka. Cała godność człowieka jest w myśli.

 Królewny z bajek zwykle bywają samotne.

 Ani w Boga wierzy, ani się diabła boi.

 Jedyny sposób, żeby uwolnić się od pokusy to jej ulec.

 Właśnie nadeszło Kiedyś i nic się nie zgadza.

 Czarna magia czaiła się też na opuszkach długich bladych palców i w jego czarnym sercu.

 Niczego nie daje pogrążanie się w marzeniach i zapominanie o życiu.

 Zaczyna się od jednego kłamstwa, a potem nie wiadomo już, jak się powstrzymać od kolejnych.

 Znaczenie ma tylko życie - dar życia.

 Teraz wiem, że gdybyśmy po prostu odrabiali lekcje, kładli się spać przed dwunastą i wstawali na poranne zajęcia — gdybyśmy żyli jak normalni ludzie — uniknęlibyśmy z powodzeniem wielu niedorzeczności. Bylibyśmy zbyt zajęci pogonią za celowym życiem, by uczestniczyć w drugorzędnych melodramatach. Ale nie należeliśmy do normalnych ludzi. Byliśmy zdesperowani
i stuknięci, wszyscy, co do jednego.

 Życie jest zbyt krótkie, zbyt ważne, by je zmarnować.