W pewnej norze ziemnej mieszkał sobie pewien hobbit.

 Bo wojna, unicestwiając miliony ludzkich istnień, udowodniła paradoksalnie, że właśnie ludzkie życie jest największą wartością.

 Po cóż iść tropem tego, co się już skończyło?

 (...) z faktami nie da się dyskutować i nie ma sensu się na nie obrażać.

 A to znaczy, że nie zawsze możemy dostać to, czego chcemy, wszystko jedno, czy marzy nam się śnieg czy bajeranckie dżinsy.

 Nie wiedziała, czy ciągle go kocha, lecz jakaś cząstka jej duszy z pewnością kochała jakąś cząstkę jego.

 Ale pachnie! Aż mnie kręci w śliniankach!

 Wiesz, co mówią o nadziei. Nadzieja rodzi wieczną nędzę.

 Gdybyś naprawdę pomyślał, to byś nie pytał.

 Ból ciała pozwala mi przynajmniej zapomnieć o cierpieniu duszy.

 Dzięki zgodzie małe rzeczy rosną, przez niezgodę - wielkie upadają...