W pewnej norze ziemnej mieszkał sobie pewien hobbit.

 Raz na wozie, raz pod wozem.

 O wyjątkach [...] można powiedzieć wyłącznie jedno. Że są.

 Najniebezpieczniejszymi wadami są te, które w umiarze są dobrem.

 Jest strach słowotoku i jest strach milczenia, a ten drugi nieporównywalnie głębszy, bo już bezmyślny, zwierzęcy, całkowicie ulegający beznadziei chwili.

 Wyraźnie poczułam, że powinnam go nie tylko kochać, ale zdecydowanie lepiej karmić.

 Tak się właśnie tyje, mało głodny, a żre z łakomstwa.

 Ucz swoje dzieci milczeć. Mówić nauczą się same.

 Trzeba w ogóle mieć serce, żeby można je było złamać.

 Żaden bóg nie uratuje człowieka, tylko on sam.

 Wielkie rzeczy można osiągnąć cierpliwością i czujnością.