Samotnym ludziom ciężko się patrzy na piękne widoki.

 Ci którzy tańczą na krawędzi mroku i szaleństwa, nie powinni ryzykować.

 Ludzie wierzą w to, w co chcą wierzyć.

 Skoro jest wejście, musi być i wyjście.

 W końcu teleturniej sprawdza nie tyle wiedzę, ile pamięć.

 Ludzie tak łatwo nie zmieniają upodobań.
Lubią, co lubili, nawet jeśli nie rozumieją dlaczego.

 Pomimo iż nasze myśli prą naprzód, nie jesteśmy w stanie oderwać się od tego, co ludzkie, przyziemne. Całe życie dążymy do tego, ażeby tylko wyciągnąć ze wszystkiego największe korzyści dla siebie, czy dotyczy to życia na ziemi, czy też wieczności.

 Jak zwykle to, co najistotniejsze, zostało postanowione, nim się wszystko zaczęło, a kiedy się zaczęło, było już za późno.

 Ja nie byłam gotowa na cierpienie.

 Zmarli mają tę zaletę, że nie wymagają natychmiastowej pomocy.

 Stojąc na krawędzi widzi się najrozmaitsze rzeczy, których nie można dojrzeć ze środka.