Samotnym ludziom ciężko się patrzy na piękne widoki.

 Tylko ci, którzy mają duszę, zastanawiają się nad tym.

 Żałoba jest też elementem pomagania samemu sobie.

 Nie trafiłeś. Chciałam ciebie... – szepnęła zimno.

 Nasze nieszczęście osiąga najwyższy punkt dopiero wtedy, gdy przewidujemy, że w najbliższej przyszłości powinna się pojawić praktyczna możliwość szczęścia.

 Marina powiedziała mi kiedyś, że wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło.

 Przeszłość – to jest dziś,
tylko cokolwiek dalej.

 Czas to grząskie błocko.
Przecieka przez palce.
I wsysa jak bagno.

 Jesteśmy przyjaciółmi w najlepszym tego słowa znaczeniu i szanujemy
się nawzajem, choć mamy ze sobą porachunki niemiłej i drażliwej natury... Między nim a mną, niczym czarny kot, przebiegła kobieta.

 Moje nadzieje nie zawsze się spełniają,ale zawsze mam nadzieje:))))

 Zadziwiające, że czasem nie potrafimy dostrzec tego, co mamy przed nosem.