Podarowałeś mi coś, co nawet trudno nazwać. Poruszyłeś we mnie ...

 Człowiek nigdy nie pozbędzie się tego, o czym milczy.

 Kto raz widział granice świata, ten najboleśniej doświadczać będzie swego uwięzienia.

 Nie blednieje, nie zgrzyta zębami, nie gryzie pięści z bólu i nie szarpie sobie duszy ten, kto wcale nie kocha…

 Każdy umiera, lecz nie każdy żyje.

 (...) paranoja to nie tylko stan kliniczny, ale i cecha umożliwiająca przetrwanie.

 Nic tak człowieka nie rujnuje jak brak wiary w siebie.

 Bo skoro świat istnieje, granice nieprawdopodobieństwa i tak już zostały przekroczone.

 Trzeba tworzyć dobro ze zła, bo nie ma nic innego, z czego można je tworzyć.

 -Nienawidzę ich - odparł. -
Ale próbuję nienawidzić wszystkich. W ten sposób nie ryzykuję,
że pominę kogoś,
kto na to szczególnie zasługuje.

 Całuję Cię, jeżeli tak można nazwać - ten akt chorej, głodnej i bezsilnej wyobraźni.