Każdy wie, że czas, choć bezlitosny, jest wyjątkowo plastyczny.

 Albowiem nie można uważać gestu ani za własność jednej osoby, ani za jej dzieło (nikt przecież nie jest zdolny do stworzenia własnego, całkowicie oryginalnego, należącego tylko do niego gestu), ani nawet za jej narzędzie; w rzeczywistości jest odwrotnie: to gesty posługują się nami; jesteśmy ich narzędziami, ich marionetkami, ich wcieleniami.

 Najpiękniejsze lata życia to te, które są jeszcze przed nami...

 Gaśniesz, bo wszystko ukrywasz, swoje emocje, problemy, swoją historię. Nie wiesz, kim jesteś, więc budujesz, nie czerpiąc z siebie.

 Utrata choćby mizernego promyka nadziei jest gorsza od całkowitego jej braku.

 Człowiek słyszy to, co chce usłyszeć.

 Przyjdź i przypomnij mi, że jeszcze żyję.

 Boicie się własnych myśli i zagłuszacie je głośną muzyką.

 Sztuki życia brak mi dziś tak samo jak wtedy.

 Chwila milczenia oszczędza lat kłopotów.

 Przyjaciel to człowiek, do którego dzwonię po wielu miesiącach milczenia, a nie pyta: dlaczego się nie odzywałaś, tylko mówi: cieszę się, że właśnie dziś słyszę Twój głos.