Czekałem cierpliwie. Po tylu latach człowiek uczy się czekania. Umie ...

 Cóż tu dużo mówić, jesteśmy ludźmi porywczymi. Żremy się ostro i pieprzymy się ostro.

 Miłość musi mieć jakieś własne dni i noce. Trochę własnego życia, rozmów, spacerów i bycia razem.

 Sensem podróży nie jest dotarcie do celu, lecz odwaga, by w nią ruszyć.

 I nie wierzę, że nie żyjesz.
Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.

 Najbardziej brakowało mi twojego milczenia.

 Nie jestem nieszczęśliwy. Tylko ludzie
pozbawieni celu się nieszczęśliwi.
Ja mam cel.

 Zwątpiwszy w miłość i cnotę, zostaje jeszcze rozpusta.

 Albowiem echo jest jak dusza głosu,
co się rozbudza w miejscach opustoszałych.

 Zanim oddam swoje ciało, muszę oddać myśli, rozum, marzenia. Ty nic z tego nie dostałeś.

 Korzystaj z wszystkich możliwości jakie dostajesz i przy tym baw się dobrze.