Czekałem cierpliwie. Po tylu latach człowiek uczy się czekania. Umie ...

 (…) o miłości można mówić wtedy, gdy ktoś nie potrafi sobie wyobrazić życia bez drugiej osoby.

 Powoli zaczynam stawać się swoim przeciwieństwem. Diabełek na moim ramieniu podpowiadał szyderczo, że może mi się to spodobać.

 I coraz większa była/nad moim dniem wieczność.

 Kultura przynosi także zwycięstwo, choć zwycięstwo czasem obniża kulturę.

 Człowiek sukcesu to ten, który potrafi zbudować dom z kamieni, które rzucali w niego.

 Niektórzy nawet milczą modlitwą.

 Jesteśmy ludzcy, kiedy grzeszymy. Ale stajemy się boscy, kiedy wybaczamy.

 I ja się zakochałam tak potwornie, że np. poprosiłam go do tańca - to była piosenka "Gdy tańczę z tobą to świat się uśmiecha'' i on mi odmówił. Ja natychmiast postanowiłam popełnić samobójstwo. I pamiętam, że postanowiłam truć się gazem (...) puściłam gaz i postanowiłam pożegnać się z życiem. I wtedy moja mama zawołała "Agnieszka" czy tam "Agusiu, zupa na stole". I ja wyjęczałam umierającym głosem syreny: "Ale jaka?". I usłyszałam z kuchni: "Pomidorowa". Postanowiłam przed śmiercią jeszcze zjeść jeden posiłek i jakoś mnie ta zupa na tyle wzmocniła, że do tej pory żyję.

 Czytanie jest dla niej czymś intymnym, czymś, co dzieje się między nią a słowami w książce.

 Najważniejsze to zminimalizować
krzywdy, które wyrządza się innym.