Samobójcy jawią się nam jako obciążeni poczuciem winy za indywidualizację, ...

 Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

 Człowiek rodzi się, kocha i umiera nie na próbę.

 Zanim piękno zniknie z tego świata, będzie jeszcze przez chwilę istnieć jako pomyłka.

 
Ból żąda by go czuć.

 Długo czeka się tylko na lepsze czasy.

 W niedzielę wieczorem, siedząc przy świątecznej zakąsce, zastanawialiśmy
się nad dziwną naturą ludzi, którym
nie podobała się taka piękna tradycja, obchodzona uroczyście każdego roku. Lokatorka z parteru "nowa",
której strzelałem po oknem,
mówiła do jednej sąsiadki:
- Tak moja pani, byłam w kościele na rezurekcji i modliłam się do Pana Boga, żeby tych s..synów szlag nareszcie trafił za to, że strzelali mi pod oknem
i całą noc nie dali spać.

  Poezja to choroba świata, gorączka rzeczywistości.

 Tylko jedno jest bardziej puste od życia bez miłości, a mianowicie życie bez bólu.

 Ostatecznie żyjemy po to, aby zapewniać rozrywkę sąsiadom i sami ich wyśmiewać.

 Miłość trwa wiecznie, tylko ludzie się zmieniają