Materialistom nie brakuje logiki, brakuje im wyobraźni.

 Pożar zawsze zostawia po sobie popioły.

 Młodość już taka jest, sama ustala granice wytrzymałości, nie pytając, czy ciało to zniesie. A ciało zawsze znosi.

 Powiadają, że nie uda ci się zaprzyjaźnić z sokołem, jeśli sam nim nie jesteś: samotnym, przelotnie tylko goszczącym na tej ziemi, pozbawionym przyjaciół i potrzeby ich posiadania. Sokół nie spłaca moralnych długów.

 Co rośnie spada, a co spada, pewnego dnia musi wzrosnąć.

 W promieniach słońca rosną tylko dobre rzeczy.

 Z pewnych rzeczy się po prostu nie żartuje,
to przynosi pecha.
To tak jakby nasikać w oczy bogu przeznaczenia. Jeśli sikało się długo, zaczynał sikać i on, a on lał jak strażackim wężem.

 Dawno, dawno temu anioł konał we mgle.
Diablica uklękła nad nim i się uśmiechnęła.

 Sięgaj do gwiazd i nawet jeśli zatrzymasz się na księżycu, przynajmniej będziesz na lepszej pozycji niż ta z której zacząłeś.

 Wszyscy tęsknimy za kimś, z kim moglibyśmy wspólnie nieść szczególne brzemię bycia żywym.

 Nic tak nie zwalnia ruchu na drodze jak gliniarz.