Pogubiłem się już w liczbie rozczarowań.

 Jakże łatwo można dać się zwieść, wierząc, że człowiek jest czymś więcej niż tylko człowiekiem.

 Czymże jest, Wilhelmie, sercom naszym świat bez miłości? Tym zapewne, czym byłaby bez światła latarnia magiczna. Ledwo wstawisz w nią lampkę, natomiast jawią się na białej ścianie barwne obrazy! A choćby były one tylko przelotnymi złudami, to jednak są nam szczęściem, stoimy jak młodziki
i z zachwytem patrzymy
na to cudowne zjawisko.

 Zwierzyć się ludziom, znaczy coś w sobie zabić.

 Myśl pozytywnie! Albo chociaż myśl...

 Gdy nie ma się teraźniejszości, trzeba zawczasu zadbać o przyszłość.

 Oni się nas boją, wszystkiego się boją.
Boją się zmian, a my będziemy się zmieniać.
Boją się młodości, a my jesteśmy młodzi.
Boją się książek, wiedzy i idei.

 Kochanego ciała nigdy za wiele.

 Zawsze należy najpierw widzieć, inaczej zobaczysz to, co chcesz zobaczyć.

 Nadzieja tego świata wykrwawia się z lufy karabinu.

 Największe ryzyko to nie podejmować żadnego ryzyka. Albo podejmować zbyt duże ryzyko.