
Ci bardzo dziwni ludzie chcieliby uchodzić za dużo gorszych niż ...
Ci bardzo dziwni ludzie chcieliby uchodzić za dużo gorszych niż są w istocie.
Za wojnę są odpowiedzialni nie tylko ci, którzy ją bezpośrednio wywołują, ale również ci, którzy nie czynią wszystkiego co leży w ich mocy, aby jej przeszkodzić.
Niektórzy (...) stawiają się nie wtedy, kiedy trzeba.
Mimo wszystko, życie się dzisiaj nie kończy.
Drżała tam nuta śmiechu, ale śmiechu straszliwszego niż smutek, obojętnego jak uśmiech sfinksa, zimnego jak zamróz na drzewach, śmiechu, który miał w sobie grozę nieomylności.
Nie słyszała nawet bicia swojego serca. Po tym, czego właśnie doświadczyła, powinno walić jak młotem, ale czuła tylko ogromny ciężar, jak gdyby gigantyczne kolano przyciskało jej pierś. Może nie biło dlatego, że zostało złamane na pół i zatrzymało się.
Nie można ciągle dostawać od życia, niczego w zamian nie tracąc.
Jeden dzień wesele, całe życie bieda.
Poczucie winy wskazuje na posiadanie sumienia.
Przyzwyczajasz się do kogoś,
zaczynasz go nawet lubić
a potem on odchodzi.
W końcu wszyscy odejdą.
W młodości czuje się ograniczoną potrzebę nieszczęścia. Są tacy, którym zostaje ta niewłaściwość na zawsze: groźni ludzie, niszczący życie sobie i innym.