Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.
Pieniądze szczęścia nie dają.
Póty dzban wodę nosi, póki się ucho nie urwie.
W najgorszych chwilach musisz ofiarować sobie nadzieję. Ona jest twoją wewnętrzną siłą.
Nie wolno poddawać się rozpaczy! Jeśli sobie na to pozwolisz i przestaniesz walczyć, zawładną tobą najniższe instynkty.
Robienie wielu rzeczy dobrze, nie zawsze wychodzi człowiekowi na korzyść.
(...) balansuję wciąż pomiędzy pragnieniami zupełnej samotności, by czytać i pracować, a tak wielką potrzebą ludzkich gestów i słów.
Lepiej więc być samemu niż z kimś,
kogo się nie kocha, kto jest namiastką,
czy też czymś w tym rodzaju.
On: Nie umiem bez Ciebie żyć.
Ja: W takim razie będziesz musiał umrzeć.
Żałuję, że nie wiedziałem wówczas tego, co teraz wiem
Zło rośnie w siłę, gdy się go nie docenia.
Bycie miłym jest równie łatwe jak bycie wrednym. Ale znacznie fajniejsze.
