Nauka karmi się sama sobą.
Ciężko jest kochać w milczeniu.
Starałem się o niej nie myśleć i przez to samo myślałem o niej stale.
Jeśli już musisz kochać to bezinteresownie i tylko z czystej miłości.
Jedyna moja rada na ludzi to się z nich śmiać.
Veni, verdi, vomui – przybyłem, zzieleniałem, zwymiotowałem?
Jasne, teraz gdy dama w zielonym była zajęta przypomniał sobie o mnie.
Śmierć co wyssała miód twego, wdzięków twoich zatrzeć nie zdołała jeszcze.
Nie masz pojęcia, jak często budzę się rano i po prostu patrzę na Ciebie leżącego obok mnie. Będę to robiła do końca życia.
Jeszcze pamiętam dobrze, co to znaczy być samemu, tak całkiem, i mimo że nie wyglądam na takiego faceta, co przejmuje się podobnymi sprawami, czasami jakoś tak robi się chujowo, tak szaro, buro i nijako, jakby ciągle w mojej głowie padał deszcz albo topniał śnieg i mieszał się ze żwirem dopiero co nasypanym przez posypywarki, jeden szlam bez żadnego koloru, bez niczego, w którym człowiek się rozpuszcza, w którym się tonie i nie ma za co się chwycić, i nie ma żadnej osoby, która mogłaby podać gałąź, żeby mnie wyciągnąć, i coraz bardziej wtedy czuję to wszystko, jak szlam wpada mi do ust, kiedy oddycham, całe je zakleja, jak czasami we śnie wchodzi przez przełyk do żołądka.
