Skoro tęsknię, to znaczy, że cię kocham!

 
To ja was zabiłam, myślę, mijając stertę trupów. I was. Was też.

 Miłość jest ślepa i dlatego obmacuje.

 Czas nie potrzebuje żadnego zakamarka, żadnej szczeliny, by posiąść i zniszczyć duszę oraz ciało. Drogocenny czas, który pociągnął już za sobą tyle istnień. Ludzie rzadko się nad nim zastanawiają. Mają o nim bardzo mgliste wyobrażenie, relatywne i subiektywne zarazem. A przecież czas jest jak najbardziej rzeczywisty, ku niezadowoleniu badaczy atomu i przestrzeni, którzy mnożyli się w trakcie kończącego się właśnie dwudziestego wieku. Jest namacalny bardziej niż jakakolwiek istota; widziałem już, jakie przywdziewa stroje i przybiera oblicza. Widziałem też jak zabija.

 Człowiek miewa w życiu takie chwile, że lubi otaczać się przedmiotami, które przypominają smutek.

 Trzech rzeczy nie sposób ukryć: ognia, chłodu i miłości.

 Mali ludzie czerpią olbrzymią radość z błędów i gaf popełnianych przez ludzi wielkich.

 Jak długo żyjesz, tak długo masz szansę coś zmienić, naprawić, zacząć od nowa

 Tęsknota za ukochaną istotą jest jak ból zęba czy ucha, nie można od niej uciec.

 Ścisk zelżał dookoła, w miarę jak ludzie wracali do swojego życia. Tylko że życie Aryi skończyło się.

 Nie ma przegranych, dopóki piłka w grze.