Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma ...

 Bo widzisz (...), każdy jest kimś więcej i kimś mniej, niżby się wydawało.

 Jedyne, czego pragnął, to nie bać się, więc bał się przez cały czas.

 Nigdy nie rzucaj na stół wszystkich kart.

 Można mieć poczucie, że się tonie, nawet jeśli w zasięgu wzroku nie ma skrawka wody.

 Nigdy nie jest dobrym pomysłem siadanie do rozmowy z przekonaniem, że koniecznie musimy osiągnąć dogmatyczny kompromis. Więcej luzu. My jesteśmy tu, oni są tam.
Możemy się szanować, ale nie musimy pozbawiać się czegoś, przystępując do dialogu. To do niczego
nie prowadzi.

 Nie chcę pytać o przyszłość, nie chcę pytać nawet o jutrzejszy dzień. Chcę tylko spać.

 I choć każdy z nas ma swoją własną wolę, jesteśmy wszyscy razem z tą samą prędkością unoszeni w dół strumienia czasu.

 Że wystarczy odrobina farby, by nadać płyciźnie pozory głębi.

 Lepiej żyć niż zginąć. Dopóki się żyje, można walczyć!

 Czasem miłość przychodzi stopniowo i niezauważalnie, tak że nim się spostrzeżesz, jesteś już całkiem ugotowany.