
Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma ...
Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.
Każdy dzień, w którym się nie śmiałeś, jest dniem straconym.
Trzeba przywyknąć do tajemnic; takie jest życie.
Sukces nigdy nie jest efektem słomianego zapału,
tu trzeba przejść przez prawdziwy ogień!
Nic nie jest tragiczne w samotności: wszystko, co robimy, gdy jesteśmy sami, w głębi ducha nas bawi.
Oglądanie świata nie kosztuje nic. Płaci się dopiero za komentarze.
Przez całe życie ciężko jesteśmy doświadczani. Boć człowiek rodzi się po to, aby mieć zmartwienia.
Głowa do góry. Tylko głupcy wpatrują się w czubki swoich butów.
Życie niepoddane analizie jest być może nic niewarte, ale życie ciągle analizowane jest z pewnością piekłem.
Nigdy nie zapominaj o tym, kim jesteś, bo świat na pewno o tym nie zapomni. Uczyń z tego swoją siłę, a wtedy przestanie to być twoim słabym punktem. Zrób z tego swoją zbroję, a nikt nie użyje tego przeciwko tobie.
Ja już teraz niczego nie chwalę ani nie ganię. To głupie stanowisko wobec życia.