Obiecywała nagły, obezwładniający smutek.

 Każdy musi przejść swoją drogę.

 I powiedział książkom bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście uczyniły sobie dom poddanym.

 Wichry są w mojej garści; ode mnie zależy pęd nawałnic.

 Dziękuję, Wando. Siostro. Nigdy cię nie zapomnę.
Bądź szczęśliwa, Mel. Ciesz się życiem. Doceniaj je.
Będę, obiecała.
Żegnaj - pomyślałyśmy obie naraz."

 Czart swoje, pop swoje.

 Lepiej kochać i stracić miłość, niż nie kochać wcale.

 Myślę więc jestem - to powiedzenie intelektualisty, który nie docenia bólu zębów.

 Upewnij się, że nie ścigasz cienia, który sam rzucasz.

 Zbyt wiele książek w jednym miejscu, a kto wie, do czego mogą być zdolne?

 (...) miało być dobrze, jest jak zwykle.