[...] jesteśmy uosobieniem nadziei w świecie, w którym jej brak.

 A ja tymczasem delektuję się ostatnim kęsem życia. Między wyrokiem śmierci a jego wykonaniem.
Jeszcze nigdy nie byłem tak szczęśliwy!

 Ustrzeż mnie, Panie, od mężczyzny, o którym pomyślę,że jest inny.

 Czytanie jest jak krew w moich żyłach, jak narkotyk i jest... magiczne.

 Wielu ludzi całe swoje życie spędza w miejscu, w którym nie chce być, ze strachu, że alternatywa może okazać się jeszcze gorsza. Czy to nie smutne?

 Tępak nie zadaje pytań.

 Bo miłość nie jest racjonalna. Na całe, kur*a, szczęście!

 Czekolada nigdy cię nie zawiedzie.

 Boże. Uczyń mnie prawym. Odważnym. Pomóż mi być wdzięcznym za wszystko co mam. Pomóż mi nie kłamać.

 Zło pozostaje. Zawsze. Możesz z nim walczyć, ale nigdy do końca go nie pokonasz.

 Książki warto pisać tylko wtedy, jeśli przekroczy się ostatnią granicę wstydu; pisanie jest rzeczą bardziej intymną od łóżka; przynajmniej dla mnie.