[...] jesteśmy uosobieniem nadziei w świecie, w którym jej brak.

 Szczęście w życiu nie polega na tym, żeby być kochanym. Największym szczęściem jest kochać.

 Skąd pochodzi ten bezrozumny gniew, wzbierający na widok cudzego szczęścia i zadowolenia, ta rosnąca pogarda dla ludzi i pragnienie zadania im bólu?

 Im wyższe wzniesienie, tym dotkliwszy upadek.

 Rozłąka jest dla miłości tym, czym wiatr dla ognia - małą gasi a wielką roznieca.

 Na samotność bowiem skazują człowieka nie wrogowie, lecz przyjaciele.

 Człowiek powinien zrobić dla ludzkości coś więcej, niż pisać wiersze.

 Piękno to kwestia gustu. Nie zawsze widać je na pierwszy rzut oka.

 Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni,
niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami
i wewnętrznym głosem, którym żegnamy
lub przeklinamy mijający dzień.

 Wiem, że postępujemy właściwie, ale właściwie nie oznacza łatwo.

 Żyć, żeby moc sobie coś kupić - to były przestarzałe ideały naszych rodziców.