Miarą twej wiary jest miara bólu, który potrafisz znieść.

 Nie widziałam już nic prócz ciemności.

 Miłość. Jeśli kogoś kochasz, musisz dla niego być. Zawsze. Czy słońce czy deszcz. W zdrowiu i chorobie... Zawsze.

 Mam wrażenie, że zupełnie straciłem panowanie nad tym, na kogo wyrosłem.

 Pytałam sama siebie, czemu tu wróciłam. Czy nie dość, że stare wspomnienia przedarły sioę przez pokrywające je blizny? Musiałam przyjechać tu, by ból stał się intensywniejszy?
Widocznie tak.

 Nie smakiem rozkoszuje się podniebienie, ale wspomnieniem.

 Pójdę z Tobą, chyba że mnie na łańcuch wezmą.

 Życie jest tylko przechodnim półcieniem,
Nędznym aktorem, który swą rolę
Przez parę godzin wygrawszy na scenie
W nicość przepada - powieścią idioty,
Głośną, wrzaskliwą, a nic nie znaczącą.

 Całując go, skupiałam się tylko na tym,
żeby nie zapomnieć oddychać.

 Ile milczenia oznacza samotność?

 Czy można interesować się kobietą i jednocześnie uważać, że jest stuknięta? Chyba tak.