Znika jak cień, którego nigdy nie było.

 Każdy z nas jest dla różnych ludzi innym człowiekiem.

 Na naszych wspólnych zdjęciach ona zawsze patrzy w obiektyw, a ja zawsze patrzę w nią.

 Nie można przeżyć na nowo czasu, który się już raz przeżyło.

 Dorosłość to usychające koryto rzeki, to pozbawiona płatków róża, to taki czas, kiedy się już o niczym nie marzy, nie podejmuje wyzwań.

 Miłość jest jak umieranie.

 Gdyby łatwo było być dobrym, wszyscy by tacy byli.

 Człowiek ma jednak niespożytą zdolność odradzania się na nowo.

 Sny różnią się od rzeczywistości, ale są równie ważne.

 Czasem wystarczy powiedzieć głośno, że się czegoś nienawidzi, i usłyszeć, że ktoś się z nami zgadza, aby poczuć się lepiej nawet w najgorszej sytuacji.

 Uczucia, które wzbudza pan we mnie, milordzie, są dalece niestosowne.