Ale kiedy noc się zaczyna, wszystko jest możliwe.

 Idź do domu, Harry, i poderżnij sobie gardło. Dość długo z tym zwlekałeś.

 Serce ma swoje racje, których rozum nie zna.

 Jeżeli się oddaje komuś serce i ten ktoś umiera, czy zabiera ofiarowane serce ze sobą? Czy potem do końca życia chodzi się z wielką dziurą w środku, której już nic nigdy nie zdoła zapełnić?

 Jeśli przyjaźń, to na długo, inaczej nie warto.

 Dopóki jest ciasto, jest nadzieja. A ciasto jest zawsze.

 Może Bóg istnieje, a może nie. Tak czy inaczej, jesteśmy zdani na siebie.

 Trudno zachować pogodę ducha, kiedy się umiera.

 Tęsknota za ukochaną istotą jest jak ból zęba czy ucha, nie można od niej uciec.

 Jesteśmy niczym łzy w deszczu, które giną w rwącym strumieniu rzeczy doczesnych.

 Dlaczego nieobecność tak bardzo potęguje miłość?