Czytać to bardziej żyć, to żyć intensywniej.

 Ze wszystkich chorób najgorsze są te, które pozwalają człowiekowi wierzyć, że ma się dobrze.

 Można przegrać na wiele sposobów. Czasem przegrana bywa poniekąd zwycięstwem.

 Wiesz, w umieraniu najstraszniejsze wydaje mi się to, że człowiek jest zdany tylko na siebie.

 Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni.

 Ludzie stale szukają skróconych dróg do szczęścia. Nie ma skróconych dróg.

 Pamiętaj, że kto kłamie dla ciebie, będzie również kłamał przeciw tobie.

 Zanim rozpryśnie się kolejny kawałek rzeczywistości, który trzeba będzie posklejać.

 Odejdź z mojej pamięci, dopiero wtedy będę wolna...

 Gdzie się kończy normalne, a zaczyna nienormalne?

 Może gdybyś mi pozwolił odetchnąć chociaż przez chwilę, nie musiałabym uciekać!