
Jak zwykle to, co najistotniejsze, zostało postanowione, nim się wszystko ...
Jak zwykle to, co najistotniejsze, zostało postanowione, nim się wszystko zaczęło, a kiedy się zaczęło, było już za późno.
Wiesz, że książki mogą być jak bandaż lub gips?
Bo kiedy ból nas przerasta, kiedy nadzieja gaśnie, szaleństwo jest jedyną drogą.
Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! obejmij mnie! kochaj mnie! a jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.
Nie umrzesz- zapewniłem ją- Jeszcze nie skończyłem pisać piosenki o tobie.
Czasami płacze, mimo, że ktoś, kogo kochałaś, odszedł dawno temu.
Najważniejsze to zminimalizować
krzywdy, które wyrządza się innym.
(...) nieustanna dyscyplina w stosunku do siebie jest warunkiem codziennego postępu, nieustanne porządkowanie nie tylko własnego umysłu, ale także wszystkich powszednich, drobnych i najdrobniejszych spraw.
Niestety, człowiek najbardziej nienawidzi kogoś, na kim mu kiedyś zależało.
Co powiesz w sekrecie, to wiedzą w całym powiecie.
Miłości też trzeba się nauczyć,a ja o tej sztuce nie miałem pojęcia.