Wiesz, tutaj wszyscy nie wiadomo czego się boją. W tym mieście wszystko się dookoła tego kręci, chociaż oni pewnie tego nie widzą. Trzymają się tego, co wiedzą, co usłyszeli jeden od drugiego. Nie rozumieją, że można wybrać też coś innego.
Bardzo pouczające jest patrzeć na ludzi nieświadomych tego, że ktoś ich obserwuje. Nigdy nie wiadomo, czego można się spodziewać.
Smutek jest tym co mi obiecałaś
A jedyne co mogę zrobić to podążać za łzami
Potrafiła przyciągać światło do miejsca, w którym stała.
Ludzie boją się śmierci, a mnie coś podpowiada, że jest to najpiękniejszy moment życia.
Widzicie, wspomnienia wywołują ból. Najdotkliwszy zaś sprawiają najlepsze z nich.
"Szukam świata w którym
człowiek człowiekowi człowiekiem"
Człowiek nie może przecież oprzeć
swego życia na czymś nieokreślonym,
na niepewności albo na kłamstwie, gdyż
takie życie byłoby nieustannie nękane przez
lęk i niepokój. Można zatem określić
człowieka jako tego,który szuka prawdy.
Umierający starzec jest jak płonąca biblioteka.
Świat jest koszmarnie hałaśliwy, a na wodzie panuje taka cisza, że człowiek słyszy własne myśli.
Nienawiść, zawiść, chciwość i zemsta – wszystko to zamiatano pod dywan, bo „co ludzie powiedzą".
