Jeszcze tylko trochę. Jeszcze tylko kilka kłamstw.

 To wszystko zaczyna się właśnie w nocy.
Jestem jedynym człowiekiem, który ma
własne kino, ale z tego kina nie może wyjść.
I to są właśnie moje noce.

 Serce raz złamane, już nigdy nie jest tak ufne.

 Czasami masz ochotę ich ranić. Tych, którzy kochają cię za mocno.

 Im usilniej bronisz kłamstwa, w tym większą wpadasz złość.

 Łatwiej zostać człowiekiem wykształconym niż myślącym.

 Co zatem powinienem zrobić z moimi ustami? Z moją nocą? Z moim dniem?

 Tylko wydaje ci się, że zapomniałeś, a tak naprawdę to wszystko czeka na odtworzenie w pamięci.

 Miarą człowieka nie jest tytuł przed jego imieniem.

 Czasem nie chodzi jednak o to, żeby wygrać, lecz o to, żeby się nie poddać.

 To, co nic nie mówi, nie kłamie.