W głębokich dolinach zbiera się cień. Ma barwę nocy lecz ...

 W życiu wszystko ma swój zmierzch. Tylko noc kończy się świtem.

 Wielkie skrzydła porozwijać, lecieć, a nie dać się mijać.

 – Jolu, zdejm kapelusz. Będziemy uprawiać miłość francuską!
– Jurku, spokój się!

 Przedmiotem miłości jest wieczne posiadanie dobra.

 Wybacz, ale zmęczyło mnie już czekanie, by ludzkość wreszcie przejrzała na oczy.

 Trzeba się podnieść i iść. Zawsze trzeba iść.
Jak się nie ma gdzie iść,
tym bardziej.

 Rzeczywistość to bardzo krucha rzecz.

 Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd.

 W tej chwili nie wierzę absolutnie w nic i nie mam żadnej nadziei.

 
Śmierć nie czeka na nikogo, a jeśli czeka, to niezbyt długo.