Pożyję tu jeszcze trochę i zobaczę, co się stanie, pomyślała. ...

 Zawsze bałem się ciemności, mroku, który nie ma końca, czasu,
który nie ma końca w ciemności, tego, co w niej jest, porusza się,
widzi mnie i obserwuje, mimo że ja nic nie widzę, nie wiem,
przed czym uciekać i dokąd.

 Człowiek uczy się na błędach wtedy, kiedy wie, że je popełnia.

 Chcę być dla tego mężczyzny wszystkim, jego alfą i omegą, a także wszystkim pomiędzy, ponieważ on jest wszystkim dla mnie.

 To nie nasze życie jest krótkie,
to my czynimy je krótkimi zajmując się sprawami niepotrzebnymi.

 Dotyk jego dłoni wywołał we mnie dreszcz, zupełnie jakby przeszyła mnie iskra.

 Śpiewał, że możemy być tacy, jak oni, jak Romeo i Julia. Innymi słowy - martwi.

 -To pomaga, co to jest?
-Pomyślałem, że nazwę to PRZYTULAS.

 Zaczęłam płakać z przerażenia, ale kiedy się już zaprogramuję, żeby coś zrobić, robię to do samego końca, po prostu nie wiem, jak się przeprogramować.

 Przecież to od ciebie zależy, co robisz z czasem.

 Słowa nie kamienie, nigdy nas nie zranią.