Marzeń nie można zabić.

 W Damaszku centrum spadłem z gromu. Na domosceński twardy bruk. Na serca pysk bez spadochronu. Z miłosnych, niebotycznych gór.

 Zakaz pamiętania, przy jednoczesnym lęku przed zapomnieniem – wybrałam dla siebie zdradliwą ścieżkę.

 Kropla miłości znaczy więcej
niż ocean rozumu.

 Nikt nie powinien marznąć, nie głodując.

 Bohaterowie nie istnieją. A gdyby istnieli, ja nie byłbym jednym z nich.

 Samotność czyni życie bogatszym! Samotne życie jest sztuką.

 Tylko zwykli ludzie sądzą, że nie można zabić kogoś, kto nie żyje.

 Czymże jest przeszłość, jeśli nie tym, co sami postanawiamy pamiętać.

 Czasami potrzeba odrobiny szaleństwa, by postawić kolejny krok.

 ...co nie do pomyślenia, jest do pomyślenia.