Milusio. Jestem swojska. Jak para starych skarpetek.

 Życie jest jak nudna sztuka teatralna - kończy się zaśnięciem.

 Są miejsca, gdzie kończy się publicystyka, a zaczyna życie.

 W książce wszystko poszłoby pewnie zgodnie z planem... ale w życiu, cholera, zawsze panował potworny bałagan.

 Zapamiętajcie pieśń moją, bo gdy mnie już nie będzie wszystkie pieśni umilkną na wieki.

 Czas robi za ciałem to samo co głupota z duszą.

 A śmierć mijała mnie lekceważąco, rzucając jedynie:
- Nie, na Ciebie jeszcze nie dano mi pozwolenia

 Gdy wieją wichry zmian, jedni
budują mury, inni budują wiatraki.

 Każda dobra rzecz może zmienić się w coś złego.

 Czymże jest życie, jeśli nie pasmem natchnionych szaleństw?

 Lepiej jest patrzeć w niebo, niż w nim żyć.