
Milusio. Jestem swojska. Jak para starych skarpetek.
Milusio. Jestem swojska. Jak para starych skarpetek.
Na tej ziemi nie ma nic pewnego; wystarczy, aby los lekko człowieka potrącił, przypadkiem bądź celowo, a wszystko, co mamy i czujemy, nagle zostaje nam odebrane.
Nie podoba mi się wyniosłość, nie podobają mi się ludzie, którzy stawiają siebie wyżej od innych. Mam ochotę dać im rubla i powiedzieć: jak się dowiesz, ile jesteś wart, to wrócisz i oddasz resztę.
Nagość zaczyna się od twarzy, a bezwstyd od słów.
Niech zamilkną rozmowy. Niech pierzchnie śmiech, to miejsce, gdzie weseli się śmierć miast życia.
Nauka karmi się sama sobą.
Nie ten głupi, kto głupi, tylko ten, co idzie za nim.
Starałem się tak żyć, abym w godzinie śmierci mógł się raczej cieszyć, niż lękać.
Kto się czyni barankiem, tego wilk zje.
...pokonanie siebie i swoich słabości to większy sukces niż pokonanie wielotysięcznej armii.
Życie to jedna, wielka seria rozstań,
ale najbardziej rani brak chwili pożegnania.