Gdziekolwiek byśmy szli, idziemy ku śmierci.

 Piękno jest iskrą, która zapala się, gdy mimo odległości lat zetkną się nagle z sobą dwa różne pokolenia. Jest burzeniem chronologii i buntem wobec czasu.

 Polski już nie było. A wraz z nią przepadło całe me dotychczasowe życie.

 Jedyną myślą nie do zniesienia jest to, że znieść można wszystko.

 Każdy nosi piekło w sobie. I każdy może z niego wyfrunąć.

 Kiedy jestem w ciemnościach, chcę myśleć że jestem w świetle, z tobą.

 Ostatecznie reguły są po to, by je łamać.

 Czasami najlepszą obroną jest atak.

 (...) pisanie jest rzeczą bardziej intymną od łóżka.

 Podobno nastolatki potrafią
przespać cały dzień.

 Nie zamierzam przepraszać za to, jak żyję.