Czytanie o cudzych problemach pozwala znakomicie zdystansować się do własnych.

 Boję się, że jeżeli zacznę płakać, to nie przestanę, póki całkiem nie wyschnę i nie pomarszczę się jak rodzynka.

 Człowiek już taki jest, że choćby nie wiem dokąd pojechał, zostanie tylko sobą.

 To, kim się urodziliśmy, czyni nas tym, kim jesteśmy.

 Chcę biec, lecieć, bić skrzydłami tak mocno, aby nie słyszeć niczego poza łomotem własnego serca.

 Często ceną szczęścia jesteśmy my sami.
Chodzi o to, aby ofiarować siebie, zrezygnować
z własnego życia, dać je w ofierze, ale nie
z ciężkiego obowiązku czy fanatyzmu,
ale lekko, ochoczo, z miłości.

 Zostałam więźniem własnego umysłu - a było to naprawdę przerażające miejsce.

 Świadomość strachu może stanowić obronę, o ile cię nie poraża.

 Ci, których kochamy, najbardziej mogą nas podnieść na duchu w sekundę i nas zniszczyć, wcale się o to nie starając.

 Ktoś powiedział, że córki to zemsta losu za młodość ojców.

 Każdy naród ma taki rząd, na jaki zasłużył.