Może zamiast przygotowywać się do życia, warto troszkę pożyć?

 Co można zrobić, kiedy najgorsze, co się może stać, naprawdę się staje?

 I coraz większa była/nad moim dniem wieczność.

 Dopóki trwa życie, dopóty jest nadzieja.

 Przyjaźń (...) zapuszcza korzenie głęboko w szlachetne serca.

 Nic na świecie nie jest tak straszne jak ból fizyczny. W obliczu bólu nie ma bohaterów.

 Nienawiść zżera, paraliżuje i przeszkadza żyć.

 Oto miałam oddać życie za kogoś innego, za kogoś, kogo kochałam. To dobra śmierć, bez wątpienia.

 Miłość płynie z serca, a serce rządzi się własnymi prawami.

 Żałoba jest też elementem pomagania samemu sobie.

 Zadziwiające, że czasem nie potrafimy dostrzec tego, co mamy przed nosem.