Upadek wielkiego człowieka mierzy się zawsze wysokością lotu.

 Wybitne jednostka wyrasta ponad swoją epokę.

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.

 Lepiej jest walczyć o marzenia niż realizować plany.

 Ziarnko do ziarnka, aż zbierze się miarka.

 Zadaj sobie trzy pytania, Tatiano, i dowiesz się, kim jesteś. Spytaj siebie, w co wierzysz. Spytaj siebie, czy masz nadzieję. I najważniejsze: spytaj siebie, kogo kochasz? [...] Już wiem, kim jestem, pomyślała, biorąc go za rękę. Mam na imię Tatiana. Wierzę w Aleksandra. To on jest moją nadzieją. I kocham go nad życie.

 Nie ma tylko jednej prawdy i nie ma tylko jednej uczciwości.

 Czasem to właśnie małe rzeczy liczą się najbardziej.

 Wszyscy się rodzą z wyrokiem śmierci jak mawiają mędrcy.

 Wszyscy bohaterowie i złoczyńcy są tak naprawdę potworami.

 Czy można kogoś pokochać zanim się go zobaczy?