Nikt nie lubi, kiedy jego świat rozsypuje się na kawałki.

 Rozpadające się iluzje boleśnie ranią.

 Samotność, samotność aż do granic obłędu.

 I nawet najgłupsze rzeczy, kiedy jesteś zakochany, zapamiętujesz jak coś najpiękniejszego. Bo ich prostoty nie da się porównać z niczym innym.

 Zgaś słowa, zgasną emocje.

 Płakać znaczyło tyle co
wysiać wszystko na ziemię.

 Każdy ma prawo do błędów na własny rachunek i nikogo się przed nimi nie powstrzyma.

 Szczyt. Czy to w ogóle mnie dotyczy? Kiedy cofałem się myślami w przeszłość, wydawało mi się, że to co przeżyłem, nie było nawet życiem. Miałem trochę wzlotów i upadków, trochę się wspinałem i schodziłem. Ale na tym koniec. Prawie niczego nie dokonałem. Niczego nie stworzyłem. Kochałem kogoś i ktoś mnie kochał, lecz nic tego nie zostało. Moje życie to dziwny plaski monotonny krajobraz.

 Nigdy nie wpadaj w gniew. Nigdy nie stosuj groźby. Przekonuj ludzi.

 Jesteśmy przecież całkowitą sumą wydarzeń naszej przeszłości,
tak w dobrym, jak i złym.

 Najstraszniejsze są równania z wiadomą, której nie chcemy przyjąć do wiadomości.