Zakończenie to najlepsza część każdej historii.

 "Myślenie boli, ale można się przyzwyczaić"

 Jak to możliwe, że jest konieczne, aby jedna istota ludzka sprawiała ból drugiej? Jeżeli zmusza do tego system, to znaczy, że ów system nie jest właściwy.

 Świat przetrwał jakoś nazizm, bomby atomowe i muzykę współczesną.

 Nigdzie pożegnanie nie jest bardziej prawdziwe, jak właśnie tu, w kacecie.

 To, co nazywam mną, jest jak pudełko ukryte w drugim pudełku.

 Boję się mówić. Zapomniałam, jak się mówi. Nie wiem kim jestem, ale nie wiem też, kim oni są.

 Kto odchodzi jest winien. Zbrodnia i kara, wina i zadośćuczynienie. A zadośćuczynieniem ma być jego samotność. Albo karą. I odrzucenie.

 ... nie idź tak bezmyślnie za mężczyzną, choćby cię o to nie wiem jak prosił.

 Pełno na ziemi ludzi, co nie
zasługują, by do nich mówić.

 Wypowiedziana czy nie, myśl istnieje i ma swoją moc.