Nie możemy żyć, kierując się tym co by mogło być. ...

 - Naprawdę cię kochałem! - wrzasnął.
Raptownie zerwał się z krzesła. -
Kochałem cię, a ty mnie zniszczyłaś.
Zabrałaś mi serce i rozdarłaś je na strzępy. Równie dobrze mogłaś mnie zasztyletować!

 Za tym wszystkim stoi tajemnica, która może okazać się piekłem niezdolnym do pojęcia.

 "– Czy opuścił Cię kiedyś ktoś, kogo kochałaś?
– Owszem. Zawsze ktoś kogoś opuszcza. Czasem ten drugi cię ubiegnie.
– I co wtedy zrobiłaś?
– Wszystko. Wszystko, ale to nic nie pomogło. Byłam strasznie nieszczęśliwa.
– Długo?
– Tydzień.
– To niedługo.
– Cała wieczność, jeśli się jest naprawdę nieszczęśliwym. Każda cząstka mojej istoty tak była nieszczęśliwa, że kiedy tydzień minął, wszystko się wyczerpało. Moje włosy były nieszczęśliwe, skóra, łóżko, nawet suknie. Nieszczęście wypełniło mnie tak całkowicie, że nic poza nim nie istniało. A kiedy nic już nie istnieje, nieszczęście przestaje być nieszczęściem, bo nie ma go z czym porównać. I wtedy następuje kompletne wyczerpanie. I wtedy to mija.
Powoli zaczyna się żyć na nowo."

 Miłość nie istnieje, to tylko iluzja.

 Wszyscy jesteśmy pomyleni,
ale tego, kto umie analizować swoje urojenia, nazywa się filozofem.

 Natura tak skonstruowała człowieka, że nic mu się bardziej nie podoba niż to, co traci. Niczego bardziej nie pragnie od tego, co mu się odbiera.

 Nikt nie jest wyjątkowy i nawet nie ma się co łudzić, że jest inaczej.

 Nigdy nie traktowałam cię poważnie.
Gdy się spotkaliśmy, było już na to zbyt późno.

 Sny mają o wiele większą zdolność przenikania człowieka człowieka niż nasze zmysły, rozum, uczucia.

 W każdym życiu wybiorę ciebie.
Tak, jak ty zawsze wybrałeś mnie.
Na zawsze.