Drażni nas u innych to, czego nie akceptujemy u siebie.

 Najtrudniejszy jest koniec miesiąca. Zwłaszcza trzydzieści ostatnich dni.

 Wszyscy każdego dnia przemierzamy
niebo i wszyscy brniemy przez piekło.

 Śmierć jest pewnym
rodzajem wolności.

 Lepiej jednak skończyć nawet w pięknym szaleństwie niż w szarej, nudnej banalności i marazmie.

 Świat się zmienia, słońce zachodzi, a wódka się kończy.

 Życie to nie problem do rozwiązania; to przygoda do przeżycia.

 ..lecz w tym, w czym jedni widzieli abstrakcję, inni widzieli prawdę.

 Ludzie, którzy są szaleni rzadko zastanawiają się nad tym, czy są szaleni.

 Bunt napotyka nieustanne zło, z którego musimy czerpać siły nowego zrywu. Człowiek może opanować w sobie wszystko, co może być opanowane, naprawić w świecie wszystko, co może być naprawione. Po czym dzieci będą nadal umierały niesprawiedliwie, nawet w doskonałym społeczeństwie. Przy największym wysiłku człowiek może zmierzać jedynie do arytmetycznego zmniejszenia cierpień świata. Ale niesprawiedliwość i cierpienie będą wciąż istniały, choćby najbardziej ograniczone, i nie przestaną być zgorszeniem. Dlaczego? Dymitra Karamazowa będzie rozlegało się nadal; sztuka i bunt umrą z ostatnim człowiekiem.

 Człowiek czasem kłamie, bo nie ma innego wyjścia.