Kiedy kłamiesz, zabijasz prawdę!

 Myśli się o ludziach różne złe rzeczy, bo się ich nie zna. A potem się ich poznaje i okazuje się, że są dobrzy.

 Dziwna rzecz, jak mnie to wszystko mało obchodzi.

 Pamięć nie jest od pamiętania, lecz od wspominania, a to nie to samo.

 Jedzenie to duszenie smutków poduszką tłuszczu.

 Utrata wspomnień to jak utrata części duszy.

 Zawsze znajdą się ludzie skłonni wierzyć w to, co mają do powiedzenia złe języki.

 Każde zakończenie stanowi początek czegoś nowego.

 Nie bądź kotem, nie prześpij życia.

 Człowiek robi, co może, i żyje, jak się da, a reszta jest w ręku Boga.

 Czy to nie absurdalne, że wspomnienia o dobrych czasach o wiele częściej doprowadzają do łez niż wspomnienia o tych złych?